Με αφορμή το φετινό έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη, τη Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024 στο Cine Valia στο Άργος, ο δημοφιλής ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης και ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Μάνος Καρατζογιάννης παρουσιάζουν το μονόπρακτό του "Αυτός και το παντελόνι του", που ανέβηκε το Μάιο του 2018 στο Θέατρο Σταθμός, μαζί με τον "Επικήδειο" του ίδιου συγγραφέα σε ενιαία παράσταση, με τον γενικό τίτλο "Αυτός, ο Άλλος και το Παντελόνι του".
Η τόσο αστεία, όσο και συγκινητική παράσταση -φόρος τιμής στον πατριάρχη του νεοελληνικού θεάτρου Ιάκωβο Καμπανέλλη- που παρουσιάστηκε το περασμένο καλοκαίρι στον Πύργο Μπαζαίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νάξου, γενέτειρας του Ιάκωβου Καμπανέλλη, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές θα παρουσιαστεί και σε άλλες επιλεγμένες πόλεις της Ελλάδας.
Να έχω έναν άνθρωπο…
Στο πρώτο μέρος της παράστασης στο Θέατρο Σταθμός, ο ήρωας του Καμπανέλλη -που ενσαρκώνεται εξαιρετικά από τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, επιτυγχάνοντας να μεταδώσει απλόχερα σκέψεις και συναισθήματα στο κοινό- είναι "Αυτός", που συγκατοικεί μόνος με τις φορτισμένες αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις, που του προκαλεί η αβάσταχτη μοναξιά. Το δυσαναπλήρωτο κενό της μάνας γίνεται ηχηρός μονόλογος, με ακροατές τα έπιπλα του σπιτιού. Η υποσυνείδητη ανάγκη "Αυτού" να έχει έναν άνθρωπο, εκφράζεται άλλοτε με υποδόριο χιούμορ κι ευαισθησία, κι άλλοτε πιο δραματικά, ως επανάσταση μέσης ηλικίας, που θα τον απαλλάξει από τις φοβίες, τον πόνο της απώλειας και το βάρος των προσωπικών επιλογών.
Σημείωμα σκηνοθέτη (Μάνος Καρατζογιάννης)
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης μόνος του στη σκηνή. Ξανά... Γίνεται "Αυτός". Μιλά για το πόδι κάποιου "Άλλου" και για το "Παντελόνι" του.
Στο πρώτο μέρος της παράστασης, μέσα από έναν σπαρταριστό "Επικήδειο" μας χαρίζει -για άλλη μια φορά- αβίαστα το γέλιο σατιρίζοντας τη ματαιοδοξία και τις μικρότητες της ανθρώπινης φύσης.
Στο δεύτερο μέρος, το δυσαναπλήρωτο κενό της μάνας γίνεται σπαρακτικός μονόλογος, με μόνους ακροατές τα έπιπλα του σπιτιού του. Συγκατοικεί με τις φορτισμένες αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις, που του προκαλεί η αβάσταχτη μοναξιά. Η υποσυνείδητη ανάγκη του "να έχει έναν άνθρωπο" εκφράζεται άλλοτε με υποδόριο χιούμορ κι άλλοτε με ακραιφνή ευαισθησία. Άλλωστε, η πίκρα, η γεμάτη από μοναξιά μελαγχολία, το καυστικό χιούμορ, η αγάπη και η νοσταλγία αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα όχι μόνο των συγκεκριμένων μονόπρακτων, αλλά κι ολόκληρου του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που φέτος, εκατό χρόνια από τη γέννησή του, τιμάμε τη μνήμη του και την προσφορά του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία μας.
Σημείωμα συγγραφέα - Ιάκωβος Καμπανέλλης
(Από το πρόγραμμα της παράστασης της Γλυκερίας Καλαϊτζή "Άντρες σε κρίση" τη σαιζόν 2004 - 2005, για το Θέατρο Αμαλία και την Πειραματική Σκηνή Τέχνης).
Η αγάπη μου για τους μονολόγους είναι παλιά, από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50, τότε που για πρώτη φορά είδα πως υπάρχουν και θεατρικά αυτής της μορφής. Ήταν και πάλι στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Έως τότε, δεν ήξερα πως είναι δυνατόν να υπάρχει μονόπρακτο με ένα μόνο πρόσωπο επί σκηνής – κι όμως να μην είναι ένα. Ούτε θα μπορούσα να φανταστώ, ότι είναι δυνατόν ένας ηθοποιός, όσο μάστορης κι αν είναι, να "μονολογεί" επί μισή ώρα επί σκηνής, κι όμως να καθηλώνει τους θεατές.
Αυτός και το πανταλόνι του: το 1957 –νομίζω την άνοιξη– ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, που ήδη είχε με πολύ μεγάλη επιτυχία παίξει μονολόγους σε πρόγραμμα του Θεάτρου Τέχνης, είχε μια τολμηρή ιδέα: να εμφανιστεί σ' ένα πρόγραμμα αποτελούμενο όλο από μονολόγους.
Στον "Επικήδειο" το άλλο πρόσωπο, αυτό που χωρίς να φαίνεται και να ακούγεται συνομιλεί με το επί σκηνής, με ενδιέφερε όσο και το επί σκηνής πρόσωπο, που βλέπουμε και ακούμε. Χωρίς να είναι παρών, ο θεατής θα έπρεπε σιγά-σιγά να αρχίσει να τον φαντάζεται, να τον γνωρίζει, ακόμα και να μαντεύει και τις αντιδράσεις του. Αυτό φυσικά σημαίνει, ότι πρώτος εγώ έπρεπε να ξέρω εξίσου καλά με τον επί σκηνής χαρακτήρα και τον αφανή συνομιλητή του. Ουσιαστικά δηλαδή, πρόκειται για έναν διάλογο, όπου αφαιρέθηκε ένας από τους δύο "λόγους": για να αποκαλυφθούν και οι δύο μέσα από την οικονομία του ενός. Ποια η διαφορά; Τεράστια θα ’λεγα. Τόση, που σαν συνήθη διάλογο, αυτό το μονόπρακτο δε θα μού ’κανε κανένα κέφι να το γράψω.
Αυτή δα είναι και η μαγεία ενός μονολόγου, αυτή η μοναξιά του ενός προσώπου επί σκηνής, μοναξιά που ρευστοποιεί τα συγκεκριμένα του περίγυρου σε ύλη φαντασίας, ονείρου, σκέψης, δίνοντάς τους έτσι μιαν παραπανιστή σημασία και άπλα...
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Ερμηνεία: Χρήστος Χατζηπαναγιώτης
Σκηνικό: Δημήτρης Καντάς
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Βοηθός σκηνοθέτη: Φίλιππος Παπαθεοδώρου
Φωτογραφία: Γιώργος Καβαλλιεράκης
Παραγωγή: Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο
Διάρκεια παράστασης
70 λεπτά
Παραστάσεις
Στο Cine Valia (Άργος, Αγίου Κωνσταντίνου & Παπανικολάου, Τ. +30 27510 25105), δύο παραστάσεις τη Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024, ώρα 18:30 και 21:00.
Εισιτήρια
Γενική είσοδος: 15€
Φοιτητικά - Ανέργων: 13€
Προπώληση
More.com (Viva.gr) και στο ταμείο του Cine Valia (Άργος, Αγίου Κωνσταντίνου & Παπανικολάου)
Τ. +30 699 4720 566
Αυτό το ήξερες;
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης (2 Δεκεμβρίου 1921 - 29 Μαρτίου 2011) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός. Από τα θεατρικά του έργα, τα πλέον γνωστά είναι "Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια", "Έβδομη μέρα της δημιουργίας", "Η Αυλή των θαυμάτων", "Ηλικία της νύχτας", "Παραμύθι χωρίς όνομα", "Γειτονιά των Αγγέλων", "Βίβα Ασπασία", "Οδυσσέα γύρισε σπίτι", "Αποικία των τιμωρημένων", "Το μεγάλο μας τσίρκο", "Ο εχθρός λαός" και "Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα". Τον Οκτώβριο του 1981 τοποθετήθηκε στη θέση του διευθυντή ραδιοφωνίας της ΕΡΤ. Έγινε ακαδημαϊκός το 1999, στη νέα έδρα του Θεάτρου της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2000 του απονεμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικα (Wikipedia).
Ο Μάνος Καρατζογιάννης είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, καθηγητής υποκριτικής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Σταθμός. Αριστούχος της Ανωτέρας Σχολής Δραματικής Τέχνης Νέου Ελληνικού Θεάτρου Γιώργου Αρµένη, έχει σπουδές στην Αγγλική και στη Γερμανική γλώσσα, καθώς και στην κλασική κιθάρα. Έχει σκηνοθετήσει για το Φεστιβάλ Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης, το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πειραιά, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας και Αγρινίου, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το Νέο Θέατρο Βασιλάκου και το Θέατρο Σταθμός.
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης (Λέσβος, 19 Απριλίου 1958) είναι Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και της τηλεόρασης. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1982 και έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό με την συμμετοχή του στην πολύ πετυχημένη τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1 "Εγκλήματα", την περίοδο 1998-2000. Πριν τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σε αυτή την σειρά, είχε βρεθεί για έντεκα χρόνια στο πλευρό του Λάκη Λαζόπουλου, στους Δέκα μικρούς Μήτσους (στον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel). Τη σεζόν 2021 - 2022 έπαιξε στη σειρά Συμπέθεροι από τα Τίρανα, μαζί με την Ελισάβετ Κωνσταντινίδου και την Πένη Καζάκου (Wikipedia).
